گفتم که چرا دورتر از خواب و سرابی ... خواب و سرابی

گفتی که منم از با تو ولیکن تو نقابی ... اما نقابی

فریاد کشیدم تو کجایی ، تو کجایی

گفتی که طلب کن مرا تا که بیابی

چون همسفر عشق شدی ، مرد سفر باش ، مرد سفر باش

هم منتظر حادثه ، هم فکر خطر باش ، فکر خطر باش

هر منزل این راه بیابان هلاک است

هر چشمه سرابی ست که بر سینه ی خاک است

در سایه ی هر سنگ اگر گل به زمین است

نقش تن ماتری ست که در خواب کمین است

در هر قدمت خار ،‌ هر شاخه سر دار

در هر نفس آزار هر ثانیه صد بار

چون همسفر عشق شدی ، مرد سفر باشمرد سفر باش

هم منتظر حادثه هم فکر خطر باش ،‌ فکر خطر باش

گفتم که عطش می کشدم در تب صحرا

گفتی که مجوی آب و عطش باش سراپا

گفتم که نشانم بده گر چشمه ای آنجاست

گفتی چو شدی تشنه ترین ،‌ قلب تو دریاست

گفتم که در این راه ،‌ کو نقطه ی آغاز

گفتی که تویی تو ، خود پاسخ این راز